Hij liet zijn licht schijnen over de economie in het voorbije jaar en wat er dit jaar mogelijk in het verschiet ligt.
Aan het woord was de heer Luc Aben, hoofdeconoom van bankiershuis Van Lanschot. Hij bleek in één woord: lucide. Aben mag dan geen helderziende zijn, hij ziet alles helder.
Hierbij enkele punten uit zijn voordracht.
– 2018
Het was – geen verrassing – het jaar van Donald. Niet Donald D. weliswaar, maar hij kwaakt wel. Misschien moeten we zeggen ‘hij twaakt’. Vrijwel elke tweet van de Amerikaanse president leidt tot een beweging op de beurs. Het begon met zijn aankondiging van belastingverlaging. De beurs schoot omhoog.
Aben vergelijkt Trumps populistische cadeau echter met epo: ‘Je gaat er wel harder van fietsen, maar je conditie verbetert niet’.
Zelf dacht ik al, zonder economische kennis: ‘Trumps tactiek van First Me First en daarna America First levert op korte termijn winst op voor hemzelf en Amerika, maar schaadt uiteindelijk iedereen’.
De grafieken van Aben bevestigen dat. Bij Donalds aantreden is berekend hoe het met de Amerikaanse economie verder zou gaan bij ongewijzigd beleid van Obama en wat er zou gebeuren als Trump zijn verkiezingsbeloften zou waarmaken. De Trump-lijn zie je daarbij aanvankelijk even de Obama-lijn voorbijgaan, om daarna ruim achter te blijven.
Tegen de verwachting in houdt Trump zich helaas aan zijn beloften en zo bevonden we ons reëel in het eerste deel van die grafiek. Na convergerende beurskoersen wereldwijd, begon Amerika zich gaandeweg ‘positief’ te onderscheiden. Inmiddels…
© ZAK
– 2019
Wereldwijd wordt een lagere groei voorzien dan in 2018, maar nog steeds boven het gemiddelde. De rente zal misschien iets stijgen, maar niet noemenswaard.
Aben wijst op enkele ‘kanaries in de kolenmijn’. Je zou ook kunnen zeggen ‘beren op de weg’. Beren die er ook echt zitten, zoals de Brexit, maar hopelijk ver genoeg opzij gaan bij de denderende nadering van Het Heden.
Twijfelgeval
De clash tussen China en Amerika verontrust Aben wel, maar in zoverre ook weer niet dat de twee nu eenmaal tot elkaar zijn veroordeeld. De één kan de ander niet missen.
Ook Italië is zo’n beer waar kanaries van gaan piepen (voor ze stilvallen). Aben vermoedt dat de EU extra bestedingen door de Italiaanse overheid, die men zich gezien de staatsschuld eigenlijk niet kan permitteren, nog wel had willen goedkeuren als het uitgaven zouden zijn waar Italië van zou kunnen opknappen.
‘Maar’, zegt Aben, ‘wat ze willen doen is een raam open zetten en het geld gewoon naar buiten gooien’.
TERZIJDE
Toen ik mij in 1981 vervoegde in de Chinese hoofdstad en meedeelde dat ik mij onder meer ging bezighouden met ‘Chinees recht’, werd ik door de Chinezen meewarig aangekeken.
Eén van hen kon mij het Chinese recht zo kort uitleggen dat naar zijn idee mijn studie daarmee per direct was afgerond:
‘De sterkste is meester’.
Kortom, het geven van krachtig weerwerk richting China is in principe wél een goed idee.
ZAK = een onvolprezen landgenoot van de heer Aben, cartoonist Jacques Moeraert. Hij gaf speciaal zijn toestemming voor het gebruik van deze prent, jaren nadat een illustratie van zijn hand een stuk van mij sierde voor de Belgische krant De Morgen. Daar ben ik nog steeds fier op.
Het bedoelde stuk beschreef de ervaringen met een van de eerste navigatoren voor in de auto.
ZAK tekende er een echtpaar bij dat intens tevreden in hun zetels zit met een krant en een boek.
De vrouw: ‘Wij lekker thuis en de auto alléén met vakantie’.
Het woord ‘Brexit’ werd voor het eerst gebruikt door een Britse tegenstander ervan. Zou hij nog haar hebben?