239. Boete

Groot is-ie niet, maar iets pitbullerigs heeft-ie wel, die buikige baas. Hij heeft een stalletje op een Amsterdamse A-lokatie. Qua toeristen.

i amsL

De duurste souvenirs staan in het zicht, maar die rekken daar buiten, met de tulpensleutelhangers en de flessenopeners met ‘Delfts blauwe’ klomp? Gaan die er niet met enige regelmaat wederrechtelijk vandoor?
‘Jawel’, zegt de baas. ‘De Spanjaarden zijn het ergste’.
‘O ja?’
‘Ja. Nou…, de Italianen jatten het meeste, maar die zijn het ergste niet’.
‘O nee?’
‘Nee, want mensen die jatten geef ik een boete, van dertig, veertig euro’.
‘Een boete? Uw eigen boete?’
‘Ja, het kost me tenslotte tijd en moeite. Dat moet betaald worden. Dus ze kunnen kiezen: betalen, of ik haal de politie erbij. Dan wordt het veel duurder’.
‘En de Italianen, de Spanjaarden…?’
‘De Italianen, als je ze pakt, dan zijn het echte gentlemen. Ze weten dat ze het spel hebben gespeeld en hebben verloren. Dan betalen ze meteen.
Maar de Spanjaarden…’

krabbel

TERZIJDE
Het onvolprezen tijdschrift The Economist vatte de recente topontmoeting tussen een grote dikkerd en een kleine dikkerd kernachtig samen: Kim Jong Won.