FilmTips
THE SISTERS BROTHERS **
Het gaat al mis bij Scène 1. Het is nacht en er klinken schoten: ‘Pief, paf, poef!’ Of beter: ‘PAF, PAF, PAF!’
Maar die paffen herken ik niet. Ze klinken heel anders dan de paffen waaraan ik gewend ben. Dit zijn eerder een soort halve kanonschoten.
In mijn hersenpan gaat een knopje om: ‘Deze film klopt niet. Dit is fake’.
En zie dan als film nog maar eens geloofwaardig te worden. Hoewel het ondertussen in je hersenpan begint te knagen: ‘Misschien zijn deze knallen wel helemaal correct. Deze western speelt vrij vroeg en toen leken de pistolen nog op verbeterde musketten. Sterker, wie weet zijn de mij vertrouwde pief-paf-poefen wel minder waarheidsgetrouw dan deze’.
Maar er is niets meer aan te doen. Cowboys en geloofwaardigheid gaan allebei te paard en dat laatste komt zelden nog terug.
TERZIJDE
Deze film is er één in een nieuwe trend, lijkt het wel, sinds de spaghetti-variant: westerns, gemaakt door Europeanen.
Van een ander, nooit op die manier door mij gehoord geluid, was ik eerder juist wél onder de indruk: de inslagen van pijlen in een boom, in The Reverend.
Ere wie ere toekomt: voor de liefhebbers van ‘Griezelen Met Enge Spinnen’ bevat The Sisters Brothers een absolute must.
Steviger dan deze